Choroba Picka

Wiele osób starszych odczuwa powolne nasilanie się zmian w odbieraniu świata, trudności w koncentracji, zapamiętywaniu oraz utratę orientacji czasowo-przestrzennej. Zdarza się, że symptomy te są niezauważalne dla chorego, natomiast dobrze zna je otoczenie oraz najbliższa rodzina pacjenta. Zwykle bagatelizuje się pierwsze objawy demencji starczej, zrzucając je na karb przemęczenia, naturalnych zmian związanych z procesem starzenia oraz utraty funkcji intelektualnych. Większość przypadków demencji rzeczywiście może być zakwalifikowana jako zaburzenia naczyniowe w krążeniu mózgowym, które nie podlegają leczeniu przyczynowemu. Niewielka grupa chorych może jednak cierpieć na nieznany jeszcze do niedawna syndrom- chorobę Picka.

Objawy choroby Picka

Chory, u którego rozpoczyna się proces chorobowy, może w zauważalny sposób zmieniać swoje zachowanie w stosunku do otoczenia. Ponieważ choroba dotyka czołowego płata mózgowego, który na co dzień odpowiada w dużej części za charakter i temperament człowieka, zmiany w jego funkcjonowaniu mogą być niekiedy wyrażone spektakularnie. Spokojny dotąd chory może zmienić się w osobę porywczą, wybuchową i gotową do ryzykownych działań. Osąd pacjenta na temat bieżących zdarzeń oraz jego samego rzadko bywa prawidłowy, Chory lekceważy uczucia innych osób, pogwałca normy społeczne, zmienia nawet swój sposób mówienia. Mogą pojawić się epizody wilczego apetytu, kiedy podopieczny spożywa ogromne ilości pokarmów w sposób  niekontrolowany. Jeśli chorobą dotknięte zostały ośrodki mowy oraz jej rozumienia, dochodzi do zaburzeń o typie afazji- chory ma trudności w porozumiewaniu się lub nie rozumie wypowiadanych do niego słów. Po fazie maniakalnej, przychodzi często apatia, depresja, zniechęcenie. Rzadko nawraca pierwotna energia do działania oraz reagowania. W obu fazach przewijają się znaczące ubytki pamięci, szczególnie pamięci świeżej.



Przyczyny choroby Picka

Choroba Picka nazywana jest inaczej otępieniem czołowo- skroniowym. Schorzenie to jest jednym z powodów utraty funkcji intelektualnych u seniorów, plasując się jednak w tyle za otępieniem pochodzenia naczyniowego czy chorobą Alzheimera. Z całą pewnością choroba wykrywana jest dopiero w badaniu pośmiertnym, kiedy możliwe jest histologiczne badanie tkanki mózgowej zmarłego. Diagnozując schorzenie w czasie teraźniejszym ustala się jedynie wskazówki mogące prowadzić do właściwego rozwiązania.  Schorzenie toczy się w dwóch płatach mózgowych człowieka- czołowym odpowiedzialnym za emocje, charakter oraz racjonalne decyzje i w płacie skroniowym, gdzie zlokalizowany jest głównie ośrodek słuchu, rozumienia mowy oraz kontroli agresji, powodując ich zwyrodnienie i zaburzenie funkcjonowania. Istotą zmian są zwyrodnieniowe procesy neurodegeneracyjne.

Możliwe powikłania

W zależności od stopnia otępienia, chory może poruszać się samodzielnie lub przebywać na stałe w łóżku. Zaawansowany stopień otępienia wiąże się zwykle z utratą kontroli nad zwieraczami, koniecznością stosowania pieluch dla dorosłych oraz brakiem zdolności poruszania się. Długotrwałe unieruchomienie to stan potęgujący ryzyko zakrzepicy, infekcji układu oddechowego czy moczowego oraz odleżyn.

Jak opiekować się podopiecznym z chorobą Picka?

Podobnie, jak w przypadku innych otępień starczych, również opieka nad chorym z syndromem Picka wymaga wiele cierpliwości i wyrozumiałości.  Pacjent może obrażać swojego opiekuna, lekceważyć go, ośmieszać lub wykazywać wobec niego jawną agresję. Wszystkie przejawy opieki może uznać za atak na własną osobę, a racjonalne argumenty będą zwykle trafiały w próżnię. Całość tych zachowań nie jest winą chorego, stał on się ofiarą własnej choroby i należy wyraźnie oddzielić podopiecznego od jego uciążliwego schorzenia, nie identyfikować jego osobowości z chorobą.  Osoba starsza cierpiąca na chorobę Picka często musi być chroniona sama przed sobą- jej zaburzenia pamięci, nieracjonalne zachowania mogą wystawiać ją na ryzyko zagubienia się, spowodowania wypadku domowego, spożycia nieodpowiedniego posiłku. Kłopotów mogą dostarczać również zaburzenia mowy seniora.  W tym przypadku pomocna bywa niekiedy pomoc wykwalifikowanego logopedy. Chory z zespołem Picka nie powinien pozostawać w izolacji, w miarę możliwości może on uczestniczyć w codziennym życiu domowym, tak, by nie pogłębiać swojej choroby poprzez samotność i brak stymulacji bodźcami ze strony otoczenia.